Македонски народни приказни-„Итар Пејо и селаните риболовци“

  Драматизација на приказната - Итар Пејо и селаните риболовци

Тргнале еден ден, неколку селани, Мариовци да одат на Црна да ловат риби. Ловеле што ловеле, си кинисале да си одат дома. И таман на неколку чекори од  реката, еден селанец привикал:

Селанец: Море селани, ние ловевме риби, се туркавме по површината на водата, но којзнае дали не се удави некој од нас. Не правиме лошо да се преброиме.

( Го одобриле сите предлогот и застанале, а предлагачот почнал да брои)

Селанецот: Еден, два, три, четири… ( дотерал до осум). Ами чаре! Ние тргнавме девет, а се враќаме осуммина. Значи еден од нас се удавил!

( Почнале сите да бројат - осум па осум . Ниеден од нив сам не се броел и си тргнале кон селото и си заплакале. Еден се удавил
денеска во Црна, ама кој е и самите не знаат. Оделе што пооделе ги сретнал Пејо и ги видел уплакани )

Пејо: Што така сте уплакани, бре кршоборци?

Селанецот: Еден од нас  се удави, ама не знаеме кој!?

Пејо: Колкумина тргнавте?

Селанецот:Девет, а сега сме осум!

(Пејо  веднаш ја разбрал работата, но решил да ги насамари за нивната глупост)

Пејо: Лесно ќе провериме, џанам. Ајде легнете овде на песокот и забодете ги носовите во него. Колку дупки ќе направите толку мина сте живи.

( Легнале селаните, ги забоделе носовите во жешкиот песок и направиле по една дупка. Кога станале, почнал Пејо да ги брои)

Пејо:Еден, два, три... ( излегле девет) 

( Се израдувале селаните оти никој не се удавил и му дале на Пеја од рибите да му ја платат мудрата постапка оти се нема удавено ниеден од нив).

    (Од Македонски народни приказни, Марко Цепенков)



Итрецот