Драматизација на приказната „Мрзливата жена“
Мажот: Дај, жено, една кошула да се променам!
Жената: Не можам, не ти давам кошула!
(Седи на столче и одмара со кафенце)
Мажот:Оти вака, жено, не ми дааш кошула за да се променам? Вошките ќе ме изеат.
Жената: Море, ами кај да најдам, мажу, кога немам ни за тебе, ни за мене.
Мажот: Ами зошто да немаш, мори жено? Како што имаат сите жени, така да имаш и ти.
Жената: Дејди мажу, дејди домаќине, ами зошто си будала? Море, ами кај имам време јас да ткаам платно, тики да го белам, да после кошула да ти шијам. Ами кој ден да работам и јас не знам. Секи ден работа имам: во понеделник си месам посен зелник, торник, пототолник, стреда ќе ја врзам за греда, четврток- неврток, петок-миоглаец, сабота ќе одам на пазар, во недела ќе седам на порта. Еве, бре, домаќине, овие сет дните, кажи сега во кој ден да ткаам платно за да ти напраам кошула, да коа немам празен ден; сакаш-неќиш, без кошула ќе си одиш.
(Мажот се фаќа за глава и излегува надвор, а жената продолжува да седи на столчето и да си пие кафе)
(Од Народни приказни, Марко Цепенков, книга шеста)
 |
| За мрзливата жена секој ден е недела!:)) |
Нема коментара:
Постави коментар