Расказ

                                          Под клупата
         Само што се заврте учителот кон таблата, се пикнав под клупата. Штом ќе забележи дека ме нема, сигурно многу ќе се зачуди. Што ли ќе помисли? Ќе ги испрашува ли сите каде сум? Ама ќе има смеење...
        Помина половина час, а јас сè уште бев под клупата. Мислев: кога ли учителот ќе забележи дека ме нема во одделението?! А под клупата беше тешко да се седи. Ме заболеа и плеќите.
        Се накашлав, но никој не ми обрна внимание. Повеќе не можев да издржам, зашто и Серјожа постојано со нозете ме удираше по плеќите.Така не доседов цел час. Излегов од под клупата и реков:
         -Простете учителу!
         - Во што е работата? Да не сакаш да излезеш на таблата?
         - Не, се извинувам што седев под клупата.
         -Па како, удобно ли е седењето под клупа? Денес барем беше мирен и не трчаше. Добро би било кога секогаш ќе бидеш таков и на часот.
                                                                         Виктор Голјавкин
                                                                          (превод од руски)

Некој знае, а некој под клупа трае!