Разговор со облачето - расказ

 

                                  Разговор со облачето

       Еден сончев ден, јас седев во мојата соба. Погледнав низ прозорецот и здогледав  еден  бел облак.
        Тоа облаче беше мало и јас почнав да разговарам со него. Разговарав за моите другарки, за моето училиште, која ми е најверна другарка и која ми е омилена книга.
       Одеднаш загрме, небото се затемни и почна да врне силен дожд. Облачето се снема и дојдоа големи темни облаци. Јас бев многу тажна зашто мојот бел пријател исчезна.

   - Марија Јанкоска

РАЗГОВОР СО ОБЛАЧЕТО

        Едно девојче седеше на полјанката, а сонцето топло ја галеше по нејзините коси. Девојчето многу сакаше да се дружи со сонцето и заедно да си играат најразлични игри.
        Еден ден девојчето играјќи си со сонцето, здогледа едно облаче како плаче. Му се обрати со мил глас:
- Зошто плачеш, облаче бело? Зошто си толку тажно?
- Затоа што никој не сака да си игра со мене со мене, а сонцето никогаш  не можам да го најдам, а никој друг освен него не сака да си игра.
-Па еве го сонцето, ајде заедно да си играме. Облачето многу се израдува  и почнаа да си играат најразлични игри. 
    И така облачето повеќе не остана без другарчиња. И секој ден си играа, разговараа и се веселеа.Така девојчето облачето и сонцето беа многу среќни.

               - Јана Парталоска

РАЗГОВОР СО ОБЛАЧЕТО
           Еден ден јас си седев во мојот двор.Тој ден, времето беше облачно и ветровито. На небото имаше многу облачиња. Едно од нив ми се обрати:
-Како си девојче?
-Многу сум тажна бидејќи времето е ладно и облачно-реков, а тоа почна да плаче.
-Зошто плачеш мило мое облаче?-го прашав.
-Мене никој не ме сака, сите бегаат од мене, веќе ми е здосадено да седам по цел ден само, осамено-одговори натажено.
-А сакаш јас и ти да станеме пријатели?-го прашав
Тоа многу се израдува и веднаш прифати.
         Од тој ден облачето доаѓаше кај мене и заедно игравме и си разговаравме.Така  облачето повеќе не беше тажно.

- Венера Шутиноска

Разговор со облачето

        Беше убав сончев ден. Јас читав книга во мојот двор и се восхитував на  песната на птиците. Почувствував дека на мојата глава паднаа неколку капки  вода, но не обрнав многу внимание на тоа.

        Потоа слушнав плач и погледнав нагоре. Над мене стоеше црно, тажно облаче. Јас го поздравив, но тоа продолжуваше да плаче. Откако успеав  да го смирам  ми раскажа дека се крие од сонцето и другите облачиња, затоа што не сакаат да си играаат со него. Јас се трудев да му објаснам дека сонцето не е опасно и дека не топли и без него не би имало живот на земјата. Не ме слушаше, па решив да му предложам да играме некоја игра. Игравме брканица  и додека  облачето  бегаше излезе на сонце и се претвори во меко, бело и најпрекрасно облаче.

        Но, кога  ги отворив очите го слушнав гласот на мојот татко. Тој ми велеше да се спремам  за училиште. Зарем разговорот со облачето беше сон? Сега ми останува да се надевам дека облачето ги пронајде своите пријатели и повеќе не е осамено.

- Теона Велковска

РАЗГОВОР СО ОБЛАЧЕТО

        Еден ден, тажно си седев во дворот и си размислував. Во еден момент како повикано дојде едно мало и бело облаче. Ме погледна и ми рече:
- Зошто си тажна, што ти е? 
Јас му одговорив со насолзени очи:
-  Како што ми е, зар не гледаш колку овој убав и шарен цвет е свенет.
        Потоа ми рече дека е подобро да го полеам, а не да плачам. Јас Не моне можев тоа да го направам бидејќи моите родители не беа дома, а јас немав клуч. 
- Додека ги чекам... и заплакав.
- Немој да плачеш, те молам, зарем не знаеш дека јас можам да го полеам? - Знам, знам како да не знам.Те молам, полеј го, ќе се скрши.
- Секако дека ќе го полеам со задоволсто.- ми рече и испушти нежни капки над цветот.
        Кога го полеа, цветот почна да се разубавува, испушти прекрасен мирис и шарени бои како на виножитото. Беше прекрасно. Јас му се заблагодарив на облачето и потоа тоа се качи горе на небото.Така цветот продолжи да го разубавува мојот двор. 

- Aнастасија Кочовска