Иронија

                          

Иронија

  Иронија  
 Иронијата е изразно средство во кое со замена на два поима се изразува потсмев кон некого или нешто. 
Или:Стилска фигура со која се исмејува некој или нешто во форма на привидна  согласност или пофалба.  

  Тогај рече Марко Крале:
”Бог те убил, црна Арапино!
  Ал’ се смееш, ал’ навистина маваш,
  ал’ од кожува правот ми го тресеш?“
(Марко Крале ја одменува свадбарината)

****************************************************************************
  Момче невеста фалеше
Имам невеста работна
на ден си нишка тегнеше
и во месец пасменце
а на година платненце!  
****************************************************************************

Народна песна, во која девојката се преправала дека не го сака момчето и
 го замолила да ја пушти да си оди, на тргнување иронично му рекла:

                           „Срети волкот рудо јагне-
                                            не умеит да го давит.
                                            Срети сокол еребица
                                            па не знаит да ја јадит.“

Или во секојдневниот говор: Ти си ми навистина добар другар (а мислиме лош)

 

„Бре, што арно сабјава читала

  што убаво не` разговори

  на душата, кој научи вака?“

             -П.П.Његош 

 

„ Сега и татко глава си чешка

  Го гледа долго синчето тој

  -Е,јас сум сакал сабји и копја,

  а јарец печен синот мој!“

                  - Ѓ.Јакшиќ

  

 

„Тука е Врабец, јунак над сите 

  блазе на мајка што го родила!

  Шушна нешто во грмушка

  летна јунак да бега!“ 

       -Б.Нушиќ

                

„Гугај ми, гугај, голубе,

  И јас сум така гугала

  кога сум била при мајка;

  сега ме млада мажиле,

  па си гугам тажачки!“

     -Народна песна

  

„Каде одиш „Умна“ главо,

велиш дека имаш право.

Сам си делиш многу фалби,

а за тебе има само жалби.“

    -Т. Јованчевска
************************************************************************
                               Драматизација
                             Дарежливост
(Другарот и Сосед 1 разговараат за Сосед 2 и неговата скржавост. Сосед 1 му вели на Другарот дека ќе му докаже дека тоа што го зборува е вистина, а тој треба  само  да стои настрана,  да го слуша и гледа разговорот)
Сосед 1: Добар ден, соседу!
Сосед 2:  Добар ден, добар ден! (зборува со полна уста јаболко)
Сосед 1: Како си?На здравје! Си јадеш јаболко?
Сосед 2: Да, да! (продолжува да јаде откривајќи ја желбата на соседот да добие јаболко)
Сосед 1: А, убави ти се јаболкава! Црвени, сочни, миризливи... ммммм!
Сосед 2: Да, убави се, од мојата градина! (продолжува да сече и јаде без да го понуди соседот)
Сосед 1: А, што велиш, да ми дадеш едно јаболко? (отворено ја искажува желбата)
Сосед 2: (не баш со задоволство) Ами, кога велиш! (сече од јабокото мало парче) Еве, повели!
Сосед 1: Е, драг соседу! Многу ти благодарам! Јас знам за твојата дарежливост, ама од сега натаму на сите ќе им раскажам колку е дарежлива твојата рака. (заминува)
                      

Раката што дава не се суши