Македонски народни приказни-Лошата снаа

                         Драматизација на приказната „ Лошата снаа“
                 Прва сцена
(Свекрвата ја мести масата за ручек, носи лажици, чинии, а снаата седнала нога на нога со скрстени раце и ја гледа попреку)
Снаата:Ти мори! Седни, седни де!
(свекрвата седнува на столот, а снаата грубо)
Снаата: Стани! Стани, ајде! Кој ти рече да седнеш!... Си седнала... ах!
Свекрвата: Снао, ама ...
Снаата: Молчи! Уста да имаш,јазик да немаш!
Свекрвата: Ами, снао!што сум сторила за толку да ме мачиш? Замесив леб, го испеков, чинии кладов, гравот го направив...
Снаата: Го направи, а? Каде е! Не го гледам поставен!? Да го донесеше!?
Свекрвата: А,а,а...да го донесам?
Снаата:Ами, да го донесеш!
Свекрвата: Ќе го донесам, ќе го донесам (тргнува да оди по гравот)
Снаата: Стој! (свекрвата се враќа) Да не си мрднала! Корење ќе пуштиш! Ќе одиш,
јас кога ќе ти речам!
Ручек нема, син ти ќе дојде, таа си застанала, стои! Носи го гравот на трпеза!
Свекрвата: Зошто, снао, ме мачиш толку? Што сум сторила за толку да ме мачиш?
Снаата: Немам време, јас тебе да ти покажам, па тогаш да видиш! Ќе го донесеш, ами, ќе го донесеш!
Свекрвата: Еве, еве, ќе го донесам (излегува)
Снаата: Леле, леле, што чурук свекрва ми се погоди, раат не можам да видам!
     Втора сцена
(Свекрвата излегува од собата и го среќава синот на скалите.Таа е загрижена, а синот тоа го забележува)
Свекрвата:О, добар ден, синко, стигна?
Синот:Да, мајко, дојдов, како си ти?
Свекрвата:(тивко) Добро, добро!
Синот:Не е добро, не ми изгледаш така. Кажи ми што се случува?
Свекрвата:Ами, синко, ако ти кажам, нема да поверуваш. Подобро самиот види со сопствени очи, белким ќе се увериш.
Синот: Добро, мајко!(застанува зад вратата)

        Трета сцена
(Снаата седнала на столот и чека ручек. Влегува свекрвата и го става котлето со грав на масата)
Снаата: Кај си досега, ручек се стори?
Свекрвата: Еве, доаѓам, невесто тука сум!(Свекрвата сака да седне, а снаата и вели)
Снаата:Чекај, не седнувај! Јас сум газдарица во куќава и ќе правиш јас како што велам!И, додека чекаме, заиграј и запеј нешто!
Свекрвата: Аман, снао, како сум можела да играм и пеам, сега....Аман!
Снаата: Ќе пееш и ќе играш! Ајде, почнувај!
Свекрвата:(почнува со пеење)
   Еве, вака синко катаден ... (пее бавно)
Снаата: Тоа, песна ли е, дај нешто повесело!
Свекрвата:(пее побрзо и игра)
   Еве, вака синко, катаден, катаден...
Снаата(луто) Е, е, е...песна ли е тоа?(ја имитира) Сега ќе видиш ти! (ја зема фурката и сака да ја удри)
Синот:(излегува од зад вратата и влегува во собата) Кому ти со фурката?Сега ќе видиш ти (и ја зема фурката и замавнува по неа)
Свекрвата:Аман ,синко, остај ја, доста, греота е!
Синот:Земај ги парталите и надвор од куќава!
Снаата:Немој, не бркај ме. Ќе чистам, ќе перам, ќе готвам!
Синот: Ќе ја слушаш и почитуваш мајка!
Снаата:Ќе ја слушам! Прости ми мајко! (ѝ бакнува рака)
Синот: Ајде, сега, седнете!
Снаата: Не, не, јас ќе си постојам!

    Според приказната „Лошата снаа“ на ТВ Морис - Охрид

Вечна борба помеѓу снаата и свекрвата

                               

Македонски народни приказни-Трајче наш си дојде

Драматизација на приказната „Трајче наш си дојде“

(Еден селски терзија си одел да шие алишта по селата.Секогаш убаво облечен,со ножиците и метрото во појас,стапчето во рака како вистински господин.Еден ден,поминал покрај некој овчар и го чул како коментира.)
Овчарот:Их,да сум и јас ,еден терзија уште понаголемо би одел од него!
Терзијата:Сакаш да бидеш терзија, бре брате?
Овчарот:Сакам,ама кој ќе ми ги пасе овците?
Терзијата:Ајде,јас ќе ти ги пасам овците.На ти ги ножициве,метрово и стапчево и оди во ,ене,она село,прашај за бегот кај седи,па ќе ти го покажат конакот негов.Тој има алишта за шиење ,а ти кажи му дека си мој калфа.
Ајде,одмени ме некој ден,да се раатисам,лебаа ти,зашто ми се здодеало клапајќи како некој пес по селава.
Овчарот:Да си жив брате!Ме спаси од овциве!(ги зел ножиците,метрото и стапчето и тргнал кон селото)
Ја нашол куќата и тропнал на вратата.
Бегот:Што си дошол,бре,синко?
Овчарот:Еј,дојдов да ти шијам алишта,бегу.Мајсторот ме прати.Јас сум калфа негов,ама поарно од него знам да шијам.
Бегот:Добро,бре синко,добро,таков ми треба мене.
(оди во друга соба по  еден топ чоја)
Овчарот без да го праша бегот што сака да му сошие,почнува да мери на чојата и сече неколку парчиња,а потоа дури го прашува)
Овчарот:Што сакаш бегу,да ти сошијам,најнапред?
Бегот:Соши ми, бре синко,една долама со срмени гајтани и едни чакшири,пак после да видиме.
(Овчарот фати да ја сече чојата .Ја исече целата чоја.)
Бегот:Море што правиш ,бре синко,ти ја исече сета чоа!
Овчарот:Нешто друго ми текна бегу:ќе ти сошијам една наметка за дожд.Кога ќе одиш во војска,да се загрнуваш на коњ кога ќе врне;пак ич да не сакаш да знаеш од дожд,како некој овчар!
Бегот:Еј,добро ,бре синко,добро,и тоа ми треба.
(Сече овчарот,сече ја исече чојата на уште помали парчиња)
Бегот:А,бре што правиш така,ти ја исече сета чоа и галиба ништо не ќе направиш?
Овчарот:Не,ага,нешто друго ми текна:ќе ти направам едно тагарче или една чанта за леб носење,кога ќе одиш во војска,да си носиш.
Бегот:А,бре пезевенк,тоа чојата не е кожа од јаре,та да ми правиш тагарче ели чанта,ти ја запусти сета чоа!
Овчарот:Чекај,ага,чекај,нешто друго ми текна да ти направам:ќе ти направам еден лажичник со рески и со киски како овчарите што си прават за лажици носење.
(Бегот,налутен бидејќи целиот топ со чоја е уништен и исечен на парчиња,му скокна на овчарот со едно дрво и почна да го тепа)
Бегот:Чекај,анасана пезевенк,мајсторот не те научил како се крои и шие!
(продолжува да го тепа и тера надвор од куќата)
         (Од Македонски народни приказни-Марко Цепенков)

Секој со својот занает

           

Македонски народни приказни-„Жената што сакала да меси зелник без брашно и мас“

Драматизација на приказната,,Жената што сакала да меси зелник без брашно и мас" 

(  Една жена си имала едно дете на седум-осум години.)
Жената:Ах,бре чедо,да имав троа брашно и мас,тики да напраев еден зелник,со едни витки големи,така толкаи,ад си ручавме,та после ќе се скиниме во да пиејќум.

Детето:(Ја гледа мајката право во уста,како навистина да меси зелник)

Еда, мори мајко,кога ќе месиш,тики кога ќе скршам од витката еден толкав комат за да си јадам везден.

Жената:како бидуат да скршиш толкав голем комат,бре никаквику,бре ненаситнику,ами по малку се кршит,бре ненаситнику еден!(му удира шлаканица)

(Детето се расплакало ,слушнал таткото и дошол да види што се случува)
Мажот:што плачит,мори, детето кој ми го тепат?

Жената:Ами, ако плачит,нека седи мадру,нека не кршит витка голема,за да не го тепам.

Жената раскажала за зелникот,а мажот луто)

Мажот:Зошто не го остаааш детето,мори,да ми јади витка колку што ми сакат,и да ми растит?Еве, сега, татка ти ќе си го најдиш, ја чекај да видиш ти!

(Зел еден стап,ја натепал жената и сите соседи се собрале)

Човекот:Море, стој чоече да видиме што стори жената што ја тепаш?

(откако се разбрале зошто е викотницата и плачењето човекот насмеано)

Човекот:Е,е,е нероден Петко,капа му купиле.

Македонски народни приказни-„Итар Пејо и селаните риболовци“

  Драматизација на приказната - Итар Пејо и селаните риболовци

Тргнале еден ден, неколку селани, Мариовци да одат на Црна да ловат риби. Ловеле што ловеле, си кинисале да си одат дома. И таман на неколку чекори од  реката, еден селанец привикал:

Селанец: Море селани, ние ловевме риби, се туркавме по површината на водата, но којзнае дали не се удави некој од нас. Не правиме лошо да се преброиме.

( Го одобриле сите предлогот и застанале, а предлагачот почнал да брои)

Селанецот: Еден, два, три, четири… ( дотерал до осум). Ами чаре! Ние тргнавме девет, а се враќаме осуммина. Значи еден од нас се удавил!

( Почнале сите да бројат - осум па осум . Ниеден од нив сам не се броел и си тргнале кон селото и си заплакале. Еден се удавил
денеска во Црна, ама кој е и самите не знаат. Оделе што пооделе ги сретнал Пејо и ги видел уплакани )

Пејо: Што така сте уплакани, бре кршоборци?

Селанецот: Еден од нас  се удави, ама не знаеме кој!?

Пејо: Колкумина тргнавте?

Селанецот:Девет, а сега сме осум!

(Пејо  веднаш ја разбрал работата, но решил да ги насамари за нивната глупост)

Пејо: Лесно ќе провериме, џанам. Ајде легнете овде на песокот и забодете ги носовите во него. Колку дупки ќе направите толку мина сте живи.

( Легнале селаните, ги забоделе носовите во жешкиот песок и направиле по една дупка. Кога станале, почнал Пејо да ги брои)

Пејо:Еден, два, три... ( излегле девет) 

( Се израдувале селаните оти никој не се удавил и му дале на Пеја од рибите да му ја платат мудрата постапка оти се нема удавено ниеден од нив).

    (Од Македонски народни приказни, Марко Цепенков)



Итрецот

Македонски народни приказни - „Момчето што сакаше да учи женски ѓаолштиње“

Драматизација на приказната „Момчето што сакаше да учи женски ѓаолштиње"

Момчето: Уште малку треба да се женам. Ја чекај да напраам еден тефтер и да испишам женските ѓаолштиње, тики кога ќе се оженам да не можит мојата жена да ме излажит.

(Купил тефтер, шетал по селата и пишувал женски ѓаолштиње. По три години стигнал во едно село кај еден домаќин)

Момчето: Добар ден, домаќине!

Домаќинот: Добар ден, момче, повели влези! Од кај идиш момче и 

кај одиш?

 Момчето: Јас, чорбаџи, шетам по виљаетите, еве токму три години време за да запишам од сите жени ѓаолштињето што и лажат мажите и еве овој тефтер сиот сум ти го исписал, открај-докрај, само неколку ливчиња ми останаа, колку да и пишам од вашите жени и прао дома ќе си одам, та ќе се женам после; да ако можит нека ми мрдни жената ми пред мене и да ме излажит.

(Слушнала снаата и решила да го надмудри. Вечерта го ставиле во една одаја и таа му донела мезе круши со ракија. Почнала да му зборува и му подала чаша ракија. Тој случајно ја пофатил за раката и таа писнала.)

Снаата: Чија жена ваќаш, ти, бре никаквику!? Ако ти ги викнам сега мажите?

(Силно писнала и викнала и мажите дотрчале).

Домаќинот: Што викаш, мори невесто, што ал имаш, кажи ни да
чуеме?

(Момчето многу се исплашило)

Снаата: Море како да не викам, бре мажи, кога момчево ќе се удаеше со една круша што му се запре в грло. Дууу, боже, боже, за греои, сирото момче, кога исврли очи море домаќине, како од некој варен зајак. Шуќур, шуќур море мажи, оти не се стори некоја грешка во куќава, тики после ќе бевме за резил во селово, ќе речеа оти ние го умревме.

Мажот: Добро, што така се завршило море момче, тики кај ќе ни беше крајот. Ајде невесто ,стави му на гостинов да вечера!

Снаата:Е, момченце, оваа ѓаолштина те бендиса, али не те бендиса? Отвори тефтеро и пиши ја, да ако сакаш поседи некој ден у нас да те научам уште многу женски ѓаолштиње што ти ни на сонот не е возможно да ги допишиш, туку ако ме слушаш мене, исврли го тефтерот и не денгуби си, не лапај муи, да ми простиш што ќе ти речам, појди си дома и терај си ја работата, ожени се, како сиот век што праат. Ако имаш некој к’смет да погодиш некоја невеста по за Бога, ќе си поминеш раат, а ако налепиш на некоја ѓаолеста, тешко ти тебе, ќе тргаш ѓемија по суво.

Момчето:Право велиш, невесто, да одам, да си најдам, вредна и добра жена, тефтер не ми треба, жена не може да се надитри.

(Го вади тефтерот и го кине, заминува)

            (Од Македонски народни приказни, Марко Цепенков)

Ха, ха ...жени!!

                    

Македонски народни приказни-„Мрзливата жена“

Драматизација на приказната „Мрзливата жена“

Мажот: Дај, жено, една кошула да се променам!

Жената: Не можам, не ти давам кошула!

(Седи на столче и одмара со кафенце)

Мажот:Оти вака, жено, не ми дааш кошула за да се променам? Вошките ќе ме изеат.

Жената: Море, ами кај да најдам, мажу, кога немам ни за тебе, ни за мене.

Мажот: Ами зошто да немаш, мори жено? Како што имаат сите жени, така да имаш и ти.

Жената: Дејди мажу, дејди домаќине, ами зошто си будала? Море, ами кај имам време јас да ткаам платно, тики да го белам, да после кошула да ти шијам. Ами кој ден да работам и јас не знам. Секи ден работа имам: во понеделник си месам посен зелник, торник, пототолник, стреда ќе ја врзам за греда, четврток- неврток, петок-миоглаец, сабота ќе одам на пазар, во недела ќе седам на порта. Еве, бре,  домаќине, овие сет дните, кажи сега во кој ден да ткаам платно за да ти напраам кошула, да коа немам празен ден; сакаш-неќиш, без кошула ќе си одиш.

(Мажот се фаќа за глава и излегува надвор, а жената продолжува да седи на столчето и да си пие кафе)

             (Од Народни приказни, Марко Цепенков, книга шеста)




За мрзливата жена секој ден е недела!:))

     

Македонски народни приказни

                                     Свекорот,свекрвата и снаата
    Едно време си биле две жени-снаа и свекрва и свекор.
Двете жени си седеле дома покрај огниште,та си пределе,а свекорот си работел по надворешна работа,а пак син му му бил на туѓина.Невестата им
била трудна.
   Еден ден предејќи си крај огниште снаа и свекрва,снаата ја праша свекрва си:„А мори нано,кога ќе ни се роди детево што го носам во мене,какво име ќе му кладеме?“
-Петко,одговорила свекрва и`,ќе го викаме!
-Ами,кај ќе го кладеме да лежи?,повторила снаата.
-Овде,на катов,крај огништево,рекла свекрвата.А над полицата,што била над кактот,тогај имало еден скепар.
-Ами ако падне на него скепарон?,опитала невестата.
Ќе го опери!,одговорила свекрвата.
-Аааа!Кога е така,рекла мајката на нероден Петко,ајде да го плачеме!
-Ајде, да го плачеме!,си рекле обете умници жени.И така си ја оставиле работата и седнале да го плачат,да го тажат и да го редат нероден Петко.
    Вечерта, кога си дошол од работа,свекорот се почудил гледајќи ги жените да плачат над ништо и за ништо,та ги опитал кого така плачеле и тажеле.Тие му раскажале како од снаата ќе се родело дете,како ќе го викале Петко,како ќе го 
повиеле и ќе го кладеле да лежи на катот;а најпосле како скепарот што бил на полица ќе паднел на него,та ќе го оперел Петка и ќе умерел,та затова тие уште отсега го плачеле и го тажеле.
-Од бога нашле,мори жени,господ ви платил!,извикал свекорот;што е оваа будалаштина од вас!Како се плачело за нероден уште и неумрен Петко?Таква будалаштина,повторил стариот,не ќе се наоѓа на веков!Јас ќе излезам и ќе шетам по сиов свет и ќе барам дали се наоѓаат побудали луѓе од вас.
                                 (извадок од хумористична приказна)

На нероден Петко,капа му кројат.